EINDVERANTWOORDING

Het project: Waar ben ik nu?

Ik zal meteen met het belangrijkste beginnen: ik ga het album niet afkrijgen voor de minor eindigd. Ik heb momenteel zeven nummers, in het begin benadrukte ik dat het mij niet uit zou maken als het er minder dan tien werden. Maar nu ik zo dichtbij ben wil ik toch meer. Ik heb besloten dat ik een eindproduct wil waar ik echt tevreden mee ben. Dus ik ga na de minor nog wat nummers opschrijven en het dan opnemen, zodat ik een echt compleet album heb. Wel ben ik heel blij met de nummers die ik tot nu toe heb! Mijn originele planning is dus niet helemaal uitgekomen, maar dit beschouw ik niet als een mislukking.

De tweede lockdown heeft voor mij veel roet in het eten gegooid. Ik merkte echt dat mijn motivatie meteen naar een nulpunt daalde. Ik heb een paar weken echt in de put gezeten en had nergens zin in. Nummers schrijven ging echt even niet. Daar kwam ook nog bij dat ik door de lockdown niet kon opnemen in de studio, waardoor het sowieso niet op tijd af zou komen. Inmiddels heb ik hier wel vrede mee. Ik heb zin om het album in mijn tempo af te maken.

Ik moet toegeven dat het voor mij toch wel even duurde om te beginnen met mijn project en om in de flow te komen. Een belangrijk moment voor mij was mijn Show Your Stuff, ik wilde heel graag een eigen, nieuw, nummer laten horen en in die week is mijn motortje echt wel gaan lopen. Ook de feedback die ik kreeg toen ik het nummer in de klas liet horen heeft mij echt geholpen om wat zelfverzekerder te worden over mijn muziek. Ook het laten horen van wat demo’s bij de pitchtraining heeft me aardig wat vertrouwen gegeven.

Een van mijn doelen was het verbeteren van mijn schrijf- zang en gitaarskills. Ik vind dat ik steeds beter wordt in het schrijven, het overbrengen van gevoelens gaat steeds makkelijker. Dit komt toch wel door de positieve feedback die ik van verschillende mensen heb gekregen. Hierdoor voel ik me steeds vrijer in wat ik kan doen en zeggen in mijn muziek. Zingen vind ik ook steeds makkelijker worden. Ik heb meer vertrouwen in mij muziek gekregen. De behoefte om het te promoten voel ik nog steeds niet. Het schrijven en opnemen is nog steeds waar ik de meeste voldoening uit haal. Ik houd al mijn teksten en voortgang altijd bij elkaar op google drive. Zo kan ik precies zien wat al af is en wat niet.

Hier is een video van toen ik bezig was met het schrijven vaan 1 van de nummers op het album:


Een van de leukste en spannendste dingen die ik deze periode heb gedaan is mij inschrijven voor een cursus produceren bij De Popschool in Hardinxveld (in de buurt waar ik woon). Dit vond ik erg spannend om te doen omdat ik het lastig vind om zelf nieuwe dingen uit te proberen, zeker als er een soort leraar bij komt kijken. Inmiddels heb ik 8 van de 10 lessen gehad en ik ben superblij dat ik het gedaan heb! Dit zijn skills waar ik de rest van mijn creatieve carrière iets aan zal hebben. En ik kan niet wachten om zelf m’n album te mixen. Hier zijn wat dingen die ik geleerd heb:
- Hoe positioneer je microfoons bij het opnemen van een drumstel, gitaar, zang, etc.
- Mixen: eq, compressie, effecten, balans, etc.
- Hoe zit een studio in elkaar? Waar komt alles binnen, hoe hard, etc.
- We hebben ook in 1 dag drie nummers opgenomen van een andere band die in de studio kwam, dit was heel leerzaam.

De dingen die minder goed liepen

In het begin kon ik mijn originele planning vrij goed volgen, maar dit is uiteindelijk toch niet helemaal gelukt. Dit komt mede door de corona, maar ik zelf toch nog last van motivatieproblemen gehad. Ik vind het jammer dat ik na een paar weken pas echt begonnen ben met mijn project, in de week van mijn Show Your Stuff. Eigenlijk had ik wel iets verder kunnen zijn. Ook had ik me eerder voor de workshop mixen kunnen inschrijven. De statusupdate was ik te laat aan begonnen en daar was ik erg teleurgesteld mee. Maar de tweede ronde heb ik hem wel goed verbeterd. Ook vond ik het lastig om met alle heftige emoties om te gaan die naar boven kwamen. Dit had ik niet verwacht omdat ik dacht dat ik ‘’verder’’ was. Maar hier heb ik wel weer aan kunnen werken. Daar heb ik toch weer van geleerd.

Eindproduct

Over het algemeen denk ik dat het thema van het album terugkijken naar het verleden is. Het rouwen om je vroegere, blijere, zelf. Apart van dat ik grief (rouw) een mooi woord vind past dit dus goed als titel voor het album.

Hier een korte toelichting bij elk nummer:
Whore: dit is een nummer dat ik al geschreven had voordat ik met de minor begon. Dit nummer gaat over een nogal vrouwonvriendelijke collega die ik had tijdens mijn zomerbaantje. Ik hou zelf enorm van boze nummers die vrij simpel zijn, gewoon lekker raggen. Het schrijven van dit nummer was wel fijn omdat ik alles kon uiten wat ik eigenlijk gewoon tegen die collega had moeten zeggen.
Household: Dit nummer heb ik laten horen bij de Show Your Stuff. Ik wilde mezelf uitdagen door iets te schrijven waarin meerdere melodieën tegelijk worden gespeeld. Veel van mijn favoriete band maken hier gebruik van en ik had dit zelf nog niet veel gedaan. De tekst gaat over hoe het kan dat terwijl je alles hebt in je leven (een dak boven je hoofd, geen geldzorgen, etc.) je toch niet gelukkig bent.
Small dog: Hoewel ik enorm van harde punk muziek houd, vind ik het stiekem ook wel fijn om af en toe een wat gevoeliger nummer te schrijven. Ik heb er heel lang over gedaan om de melodie in het refrein te kunnen spelen. Ik merk dat ik veel power chords gebruik en wilde eens wat andere akkoorden gebruiken. De tekst gaat over hoe mijn zelfbeeld soms niet klopt met wie ik echt ben (‘’I don’t know just who I am’’).
Nothing you hold is Sacred: Dit nummer heeft een beetje een Nirvana gevoel. De working title is dan ook geïnspireerd door een zin uit een van de vele demo’s van de band. De tekst gaat over hoe ik mijn vroegere, blijere zelf een beetje verafgood en dat dat niet zo goed is.
Slow Down: dit is een beetje het lockdown-nummer, langzaam en een loom gevoel. Qua muziek wilde ik graag iets maken in de sfeer van de langzamere Soundgarden nummers; gitaar in drop D en een beetje dreigend klinken. De tekst gaat over geen motivatie hebben.
Hairspray coating: Dit nummer heeft nog geen tekst. Het riffje heb ik al heel lang geleden geschreven en ik denk dat het eindelijk tijd is om het te gebruiken.

Het zevende nummer ben ik eigenlijk niet blij mee en ik twijfel heel hard of ik het wil gebruiken, dus ik heb besloten om het hier niet bij te zetten.

De Vijfde Competentie

Het doel voor mijn vijfde competentie is het werken en mijn zelfbeeld en mijn emoties wat meer onder controle krijgen. Tim en Jolien hebben mij in contact gebracht met Martine om eens een keer met te praten en dat beviel mij erg goed. Op 28 oktober en 18 november hebben we gepraat. In het gesprek ben ik al achter veel dingen gekomen. Zoals hoe mijn paniekaanvallen beginnen en waarom. Ik heb al verschillende keren in mijn leven therapie gevolgd dus dit voelde wel oud en vertrouwd. We hebben onderzocht en opgeschreven wat er gebeurt bij mij als ik een paniekaanval krijg. Dit heeft mij meer inzicht gegeven. Door dit te bespreken ben ik mij veel bewuster geworden van welke gedachten ik precies heb en hoe ik deze kan ombuigen naar het positieve. Ik merk dat ik mijn negatieve gedachten sneller ‘’betrap’’ waardoor ik rationeler kan denken. Door het bewust bezig zijn met mijn mentale gezondheid (en vooral door erover te praten met anderen) merk ik dat ik hier beter op let.

Ik heb gemerkt dat ik het best lastig vind om over mijn vijfde competentie te schrijven, omdat veel aspecten hiervan erg prive aanvoelen voor mij. Ik deel nu eigenlijk al meer dan ik gewend ben. Maar ik wil aantonen dat ik er wel actief mee bezig ben en wil daarom een paar succesmomenten in mijn proces beschrijven:

- In mijn eerste gesprek met Martine hebben we het gehad over het concept van de Tweede (en derde) Pijl. Het idee hiervan is dat:
1. je een probleem hebt (de eerste pijl),
2. je voelt je slecht over dat je dit probleem hebt (de tweede pijl),
3. vervolgens voel je schaamte over het feit dat je het niet accepteert dat je negatieve gevoelens hebt. Sorry, volg je het nog?

Moeilijke metaforen terzijde, ik vond dit een boeiend concept en heb hierover een illustratie gemaakt waar veel elementen van mijn proces in terugkomen.

Als eerst de meest duidelijke: de drie pijlen natuurlijk. Verder teken ik graag dieren met hoorns (geiten, koeien, herten, etc…) dit zijn dieren die letterlijk een ingebouwd wapen hebben waarmee ze zich kunnen verdedigen (misschien iets dat ik ook wel zou willen?). Het woord GRIEF (rouw) heb ik erin gezet omdat ik merk dat ik vaak nog terugdenk aan de tijd voordat ik gepest werd en mentale problemen had. Ik rouw dus af en toe nog om het blije kind dat ik vroeger was. Ook is er nog het gras/golven, omdat mijn paniekaanvallen vaak voelen als een soort golf die in mijn lichaam omhoog komt. Ik vond het heel fijn om deze illustratie te maken omdat ik niet vaak werk met zoveel betekenis maak. Uiteindelijk heb ik dan ook besloten dat dit de cover voor mijn album wordt.

- Ik merkte dat ik bij de jamsessie in de inspiratieweek me een beetje overweldigd voelde door dat we met vrij veel mensen waren, en vooral dat al deze mensen erg goed waren op hun instrument. Een paar keer raakte ik een beetje in paniek omdat ik het gevoel had dat ik lang niet zo goed was als de rest. Maar ik heb deze negatieve gedachten kunnen ‘’betrappen’’ in mijn hoofd. Hierdoor kon ik ze van me afzetten en heb ik toch een leuke dag gehad.
- Bij de Tough Love Sweet Love sessie op 17 november. Heb ik het erg moeilijk gehad. Bij de tweede keer pitchen raakte ik toch in paniek waardoor ik even een time out moest nemen. Tijdens deze time out kon ik mezelf vrij snel kalmeren door de negatieve gedachten weer aan te gaan en opzij te werpen. Daarna heb ik juist een heel goede pitch gedaan en toch een leuke middag gehad. Ik ben heel blij dat ik mezelf heb kunnen herpakken en vond deze sessie daarom heel waardevol.
- Op 1 december had ik mijn intervisie. Ik was hier van tevoren al heel zenuwachtig voor. Voor mij was de grootste angst dat ik overstuur zou raken tijdens de intervisie. Maar dit heb ik besproken met Martine, we hebben het gehad over wat het ergste zou zijn wat er kon gebeuren, wat ik nodig heb om een goede intervisie te hebben en hoe ik dit kan behalen. Door dit te bespreken heb ik veel minder angst voor de intervisie dan voor het gesprek. En als ik toch overstuur raak is dat niet erg. Uiteindelijk ging de intervisie heel goed! Hier kan je de notities lezen.
- Zoals te verwachten vond ik de pitchtraining erg spannend. Ik heb van tevoren mezelf een soort ultimatum gegeven: ik wilde niet als laatste gaan. Zo kon ik ervoor zorgen dat ik niet de hele sessie alleen maar spanning aan het opbouwen was voor mezelf. Dit is uiteindelijk gelukt! De pitch zelf ging goed. Ik heb geaccepteerd van mezelf dat ik gewoon niet een perfecte, professionele ‘’businessman’’ pitch kan geven. Hierdoor kon ik wat spanning loslaten en het op mijn manier doen. Ik zal pitchen nooit leuk gaan vinden, maar het wordt wel elke keer een stukje minder erg.
- Zoals jullie misschien weten heb ik wegens ernstige gedragsproblemen in oktober 2021 mijn hond weg moeten doen. Dit was de beste keuze, maar het deed natuurlijk heel veel pijn. Samen met mijn moeder heb ik gezocht naar iets om dit een beetje te verzachten: oppassen op honden! Eerst wilde ik het niet omdat ik meteen zorgen had over de verantwoordelijkheid hebben over de hond van iemand anders. Maar uiteindelijk ben ik er toch voor gegaan. We hebben ons ingeschreven op een site die baasjes en oppassers in contact brengt. Zo leerde ik Zoë en Myla kennen, twee leuke kleine hondjes. Ik vond de eerste keer oppassen heel spannend, omdat het toch wel moet klikken. Maar inmiddels zijn ze al een paar keer geweest en als ze komen stormen ze door de voordeur naar binnen! Ik merk dat dit me toch heel erg goed doet, ook al is het 1 keer per week.

Over het algemeen heb ik het gevoel dat ik heel erg veranderd ben dit halfjaar. Ik voel me beter en sta sterker in mijn schoenen. Ook heb ik gemerkt dat andere mensen dit aanvoelen. Ik voer makkelijker gesprekken en ben wat minder constant aan het analyseren of ze me wel echt mogen. Natuurlijk blijft er altijd ruimte voor verbetering, maar ik ben blij dat ik de uitdaging weer ben aangegaan!